Wiktionary (2019)
hardhandig - Bijvoeglijk naamwoord 1. ruw, krachtig en doortastend maar vaak ook gewelddadig ♢ Hij was een hardhandig leider die veel zaken wist te verwezenlijken. Woordherkomst Samenstellende afleiding van hard en hand met het achtervoegsel -ig
Muiswerk Educatief (2017)
hardhandig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: hard-han-dig 1. wild en onstuimig ♢ hij pakte het kind hardhandig beet Bijvoeglijk naamwoord: hard-han-dig ... is hardhandiger dan ... het h...
Van Dale Uitgevers (1950)
bn. bw. (-er, -st), hard of ruw van hand of daarvan blijk gevend, ruw te werk gaande: voor een zieke is hij te hardhandig ; een hardhandige manier van doen; — (bw.) ruw, met geweld : hardhandig optreden.
M. J. Koenen's (1937)
bn., bw., eig. harde handen hebbende, hard van hand; niet zacht, ruw: jongens zijn vaak hardhandig; hardhandig met dieren omgaan; onze meid is hardhandig, breekt veel.
Jozef Verschueren (1930)
(hart'handәch) bn. en bw. (-er, -st) 1. hard. ruw van hand. 2. ruw te werk gaand, onbesuisd: optreden.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
bn. en bw. (-er, -st), hard of ruw van hand of daarvan blijk gevend, ruw te werk gaand: een hardhandige manier van doen; (bw.) ruw, met geweld: — optreden.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
