gofferen
(1935) (Barg.) (gulzig) eten. Rotterdams? • Me liepe te goffere en te smakke en vergatte haast nog om Balletje te vrage, hoe ie an de mikkies gekomme was. (Willem van Iependaal: Polletje Piekhaar, 1935) • Je goffert maar zoveel als je lust! (Willem van Iependaal: Lord Zeepsop. 1937) • Oi! wat heb ik goddeloos magge goffere...
