Wat is de betekenis van Gloria in excelsis Deo?

Gloria in excelsis Deo is een Latijnse zin die "Glorie aan God in de hoogste hemelen" betekent. De zin is afkomstig uit het Nieuwe Testament van de Bijbel en wordt vaak gezongen als lied in de kerk tijdens kerstmis of andere religieuze vieringen. De zin is ook vaak opgenomen in het openingsgebed van kerkdiensten. In het Engels wordt de zi...

Ere zij aan God in den hoge! cf. Lukas 2. 14 Aanvangswoorden van het tweede gezang van het Ordinarium Missae. Dit is zeer oud en werd in het Westen bekend als het ‘groot Gloria’wellicht in het Latijn vertaald door Hilarius van Poitiers.

(= eere zij God in den hooge), aan het Evangelie (Luc. 2, 14) ontleende beginwoorden van het loflied, ook groote → doxologie genoemd, dat in het begin van de meeste H.H. Missen gebeden of gezongen wordt.

(Lat., = Ere zij God in den hoge),ontleend aan Luc. 2, 14; plechtig loflied, ook doxologie genoemd, of Hymnus angelicus (engelenzang), in de Rooms-Katholieke Kerk gezongen tijdens de voormis na het Kyrie eleison, op Zonen feestdagen. Is van Oosterse oorsprong, samensteller onbekend, en dateert wellicht uit de 2de eeuw; maar daar werd ’...

Eere zij God in den hooge. LUKAS 2 vers 14.

Gloria in excelsis Deo - (Lat., = Glorie zij God in den hooge), aanvangswoorden en naam van het loflied, ook groote doxologie genoemd en (vgl. Lc. 2. 14) engelenzang (Hymnus angelicus), dat in den aanvang der Mis gezongen wordt. Het ontstond in het Oosten, wellicht sinds de 2e eeuw; in de 4e-5e eeuw had het daar zijn blijvende plaats verworven in h...

[Lat., eer aan God in de hoge], in de christelijke liturgie een van de twee grote doxologieën, van Griekse oorsprong (3e eeuw) en geïnspireerd op Luc.2,14. In de westerse liturgie is deze hymne opgenomen als feestzang bij het begin van de ➝mis, op feesten zondagen, behalve in de advent en de vasten. In de oosterse liturgieën is het m...

Gloria in excelsis deo - aanvangswoorden van het loflied des Heeren in de H. Mis. Het ontstond in het Oosten, kwam begin 2e eeuw in de Westersche Kerk, aanvankelijk in het brevier. Over de ontwikkeling van den tekst bestaat geen zekerheid. In sommige missen, b.v. rouwmissen, valt het uit.