Wat is de betekenis van flagellant?

(<Lat.), m. (-en), geselbroeder, boetedoener die zich geselt en met anderen rondtrekt (13de— 15de eeuw).

flagellant - Zelfstandignaamwoord 1. iemand die zichzelf geselt uit boetedoening ♢ In veel godsdiensten zijn er fanatieke flagellanten die hopen in het paradijs te komen als ze zichzelf maar geselen. ♢ Hoe langer Eunice gevolgd wordt op haar odyssee door Noord-Engel...

[Lat. flagellans, -antis = o.dw van flagellare = geselen, van flagellum, verklw. van flagrum = gesel, van fligere = tegenaanslaan] (gesch.) zwervende geselbroeder in ME (spec. 13e eeuw).

geselbroeder

geselbroeder.

m. geselmonnik, geselbroeder (13e eeuw).

m. flagellanten (Lat. van flagellare = geselen: geselaar, geselbroeder; leden van broederschappen in de Middeleeuwen, die ten getale soms van duizend rondtrokken, biddend en zingend en zich openlijk geselend); de flagellanten-beweging ± 1260.

persoon, die zich voor begane zonden zelf geselt.

m. (-en) [Lat. flagellare, geselen] geselmonnik, lid van een geestelijke broederschap 1260 in Italië ontstaan, die zich openbaar geselde: de -en verdwenen in de XVde eeuw.