Wat is de betekenis van filologie?

filologie - Zelfstandignaamwoord 1. (wetenschap), (taalkunde) studie van de taal- en letterkunde van volkeren door middel van geschriften in samenhang met de cultuurgeschiedenis van dit volk ♢ de filologie is een tak van taalkunde die zich vooral richt op dode talen Woordherkomst Va...

[Fr. filologie, van Lat. philologia, van Gr. philologia, van Gr. philos = vriend, en logos = woord] oorspr.: liefde voor de taal en de letteren, spec. van de Grieken en Romeinen; wetensch. studie van de taal en de letteren van een bep. volk (bijv.: Germaanse filologie).

wetenschappelijke beoefening van taal en letterkunde

filologie - Te gebruiken in algemene zin voor de bestudering van taal en letterkunde samen. Wordt specifiek gebruikt voor het bestuderen van de geschiedenis van taal, vooral wanneer er sprake is van een nauwkeurige analyse van literaire teksten in het kader van cultureel en politiek onderzoek.

de wetenschap van de taal en letterkunde van een bepaald volk. Een beoefenaar van de filologie heet filoloog.

sien taalkunde.

taalwetenschap, beoefening van de taal en letterkunde van een volk, vroeger van de oude, nu ook van de nieuwe letteren.

(Gr., spraakliefde), studie van de taal- en letterkunde, geschiedenis en oudheidkunde van een of meer volken, vooral uit geschreven bronnen.

v. [Gr. logos, spraak] studie van de taal- en letterkunde, geschiedenis en oudheidkunde van een of meer volken, vooral uit de geschreven bronnen: oude, klassieke -; Germaanse, Romaanse -.