Wat is de betekenis van enclise?

(enclisis) aansluiting van een woord bij het voorafgaande, waarbij de eigen vorm of het accent verloren gaat

(Grieks ἒγκλιςις) is in de taalkunde de term voor de zeer nauwe aansluiting van een woord aan het voorafgaande, waardoor het enclitische woord verzwakking in accent en klank ondergaat. Bijv.: komt-ie tegenover hij komt.

enz. ➝ enklise enz.

v., positie van een woord waarin het zijn eigen accent verliest door aansluiting aan het voorafgaande of volgende.

enclise zn. 'aansluiting van een woord bij het naburige' categorie: leenwoord, geleerde schepping Nnl. enklisis 'id.' [1882; Kramers/Bonte], enclise 'id.' [1932; WNT Aanv.]. Internationale term uit de humanistische grammatica. Uit Frans enclise 'id.' [1847; Rey], gevormd op basis van Grieks énklisis 'nei...

...