Wat is de betekenis van dubbelzinnig?

dubbelzinnig - Bijvoeglijk naamwoord 1. met meerdere betekenissen, wat je op meer manieren kunt uitleggen (waarvan één betekenis soms erotische geladen is), vaak grappig bedoeld. ♢ De man maakte te veel dubbelzinnige opmerkingen. ♢ De grappenmaker maakte veel dub...

dubbelzinnig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: dub-bel-zin-nig 1. met twee of meer betekenissen ♢ het woord 'bank' is dubbelzinnig 1. een dubbelzinnig antwoord [op twee manieren uit te leggen]...

(bn.), → ambigu

is een woord dat men op tweeërlei wijze kan verstaan: „das” is een dubbelzinnig woord (kledingstuk en dier).

adj. & adv., dûbelsinnich.

bn. (1 vatbaar voor twee uitleggingen; 2 schuin, vol onzedelijke toespelingen; 3 niet geheel betrouwbaar; niet onverdacht): 1. een -e uitdrukking; de orakels waren meestal —; 2. -e taal, oneerbaar, onkies; 3. een -e rol spelen; -heid, v.

heet, in de logica, een term, die als benaming voor twee of meer geheel verschillende dingen kan dienen; bijv.: het woord ezel kan aanduiden: een viervoetig dier en een schildersinstrument. Vgl. ook ➝ Analogie. [i]F. Sassen.[/i]

bn. en bw. (-er, -st) 1. voor twee uitleggingen vatbaar: een -e uitdrukking; de orakels waren meestal zeer -. Syn. twijfelachtig. 2. ook nog een schuine toespeling behelzend: -e woorden. 3. ook andere bedoelingen latende blijken, dan men voorgeeft: een -e rol spelen. 4. aan verdenking onderhevig: een man van allooi.

bn. en bw. (-er, -st), 1. (van woorden) voor twee uitleggingen vatbaar: de godsspraken waren meest zeer dubbelzinnig; naast de gewone betekenis een onkiese, obscene tweede betekenis bevattend: dubbelzinnige taal; een dubbelzinnig gedrag, een dubbelzinnige houding, waarvan de bedoeling anders is dan men doet blijken, waarvan men niet weet wat men er...

DUBBELZINNIG, bn. bw. (-er, -st), voor twee uitleggingen vatbaar de godsspraken waren meest zeer dubbelzinnig; — een dubbelzinnig gedrag, eene dubbelzinnige houding, waarvan men niet weet wat men er aan heeft; — dubbelzinnig spreken, met gewaagde woordspelingen; — dubbelzinnige taal, onkiesch, oneerbaar. DUBBELZINNIGHEID, v. (.....