Wiktionary (2019)
distinctief - Zelfstandignaamwoord 1. onderscheidingsteken dat een rang of graad aanduidt distinctief - Bijvoeglijk naamwoord 1. onderscheidend 2. (taalkunde) een betekenisverschil aanduidend Woordherkomst afgeleid van distinctie met het achtervoegsel -ief afgeleid van het Franse distinctif of daarvoor van het L...
A. Kolsteren en Ewoud Sanders (1994)
[Fr. distinctif] I zn onderscheidingsteken, teken van rang; II bn onderscheidend, kenbaar makend.
Van Dale Uitgevers (1950)
o. (...tieven), onderscheidingsteken, inz. op een uniform, teken dat een rang of graad aanduidt.
M. J. Koenen's (1937)
o. distinctieven (Fr. onderscheidingsteken, rangteken): het - van de majoorsrang, een gouden kraagstreep met één ster.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
[Fr.], I. bn., onderscheidend, een verschil aanduidend; II. zn. o. (-tieven), onderscheidingsteken, m.n. op een uniform, teken dat een rang of graad aanduidt (b.v. sterren, balken, strepen, galons).
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
