Wat is de betekenis van diffractie?

diffractie - Zelfstandignaamwoord 1. (natuurkunde) (optica) buiging van stralen (golven, ook materiegolf|materiegolven), bv. lichtstralen Woordherkomst afgeleid van het Franse diffraction of daarvoor van het Latijn Verwante begrippen refractie, breking

[Lat. diffractio, van dis- = uiteen, en frangere, fractum - breken] straalbreking.

(diffraktie) buiging van (licht)stralen (nat.)

diffractie - Het veranderen of afbuigen van golven, vooral geluids- en lichtgolven, op het moment dat ze langs en rondom hindernissen die ze op hun weg tegenkomen, gaan.

straalbreking (van het licht).

(<Lat.), v., (nat.) buiging.

(Lat. diffráctus = part. perf. v. diffringere = breken; < → dis-, + frángere = breken). De naam dijfrdctio werd gegeven door Grimaldi (1618-1663) aan het in 1650 door hem ontdekte lichtverschijnsel dat tegenwoordig buiging wordt genoemd. Newton (1642-1727) noemde het inflectio.

v. straalbuiging van het licht.

v. (Fr. [Lat. diffractio]: breking van lichtstralen).