Wat is de betekenis van diffractie?

...

(<Lat.), v., (nat.) buiging.

diffractie - Zelfstandignaamwoord 1. (natuurkunde) (optica) buiging van stralen (golven, ook materiegolf|materiegolven), bv. lichtstralen Woordherkomst afgeleid van het Franse diffraction of daarvoor van het Latijn Verwante begrippen refractie, breking

[Lat. diffractio, van dis- = uiteen, en frangere, fractum - breken] straalbreking.

(diffraktie) buiging van (licht)stralen (nat.)

diffractie - Het veranderen of afbuigen van golven, vooral geluids- en lichtgolven, op het moment dat ze langs en rondom hindernissen die ze op hun weg tegenkomen, gaan.

(Fr.: diffraction; Du.: Beugung; Eng.: diffraction), ook wel buiging, een verschijnsel dat optreedt wanneer lopende golven hindernissen ontmoeten, resulterend in een nieuw golfpatroon dat ook in die delen van de ruimte doordringt, waar naar geometrische maatstaven een schaduwgebied moet bestaan. Diffractieverschijnselen...

straalbreking (van het licht).

(Lat. diffráctus = part. perf. v. diffringere = breken; < → dis-, + frángere = breken). De naam dijfrdctio werd gegeven door Grimaldi (1618-1663) aan het in 1650 door hem ontdekte lichtverschijnsel dat tegenwoordig buiging wordt genoemd. Newton (1642-1727) noemde het inflectio.