dientafel
dientafel - Zelfstandignaamwoord 1. (meubel) meestal een roltafel vanwaar de ober het eten kan ronddelen ♢ De ober kwam aan rijden met een goed gevulde dientafel waarop de dampende schalen met het heerlijke eten stond.
Wiktionary (2019)
dientafel - Zelfstandignaamwoord 1. (meubel) meestal een roltafel vanwaar de ober het eten kan ronddelen ♢ De ober kwam aan rijden met een goed gevulde dientafel waarop de dampende schalen met het heerlijke eten stond.
Jozef Verschueren (1930)
('di:n) v. (-s; -tje) tafel(tje) waarop men, bij het opdienen van een maaltijd, allerlei gerief zet.
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
v./m. (-s), tafel, veelal voorzien van marmeren blad en van laden, die als stommeknecht bij de tafel kan worden geschoven en waarop bij het opdienen serviesgoed en spijzen voorlopig worden neergezet.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: