Wat is de betekenis van dialecticus?

(Lat.), m. (...ci), 1. die de dialectiek beoefent; 2. dialectenonderzoeker.

dialecticus - Zelfstandignaamwoord 1. iemand die de dialectiek beoefent Woordherkomst afgeleid van dialectiek met het achtervoegsel -icus

1 beoefenaar van de dialectiek; 2 beoefenaar van de dialectkunde.

spitsvondige redenaar; geleerde redetwister

dialektisch. | subst., dialectica, ae, f. disputeerkunst, dialectiek, Cic.; dialectica, ōrum, n. dialektische onderzoekingen, Cic.; dialecticus, i, m. dialecticus, Cic.

(Lat.) m. beoefenaar der dialectica.

Redeneerkundig.

m. dialectici (Lat. tem., die de dialectiek beoefent; scherpzinnig redetwister).

('lektikus) m. (...ci) (spr. si) 1. [dialect] beoefenaar der dialektika. 2. [dialektiek] spitsvondig redenaar.