Wat is de betekenis van deductief?

deductief - Bijvoeglijk naamwoord 1. gebruik makend van, berustend op deductie Woordherkomst afgeleid van deductie met het achtervoegsel -ief Antoniemen inductief

Afgeleid vanuit een theorie, in tegenstelling tot inductief.

[Fr. déductif] afleidend (uit het algemene).

afgeleid.

(L., deductio = afleiding), uit algemene stellingen de bijzondere afleiden, ➝ inductief.

van het algemene tot het bijzondere besluitend

1. bn., op deductiën berustend: de wiskunde is een deductieve wetenschap; 2. bw., met deducties.

het een uit het ander afleidend, van het algemene uitgaande.

bn., bw. (Fr. afleidend inz. v. h. algemene tot het bijzondere): de deductieve methode, v. het algemene tot het bijzondere.