Wat is de betekenis van declinatie?

declinatie - Zelfstandignaamwoord 1. (aardrijkskunde) van een punt op aarde, de hoek tussen het magnetische en het geografische noorden 2. (astronomie) de afstand (in booggraden) van een hemelobject ten opzichte van de hemelequator 3. (taalkunde) het veranderen van de vorm van een zelfstandig naamwoord met een zekere grammaticale bete...

Declinatie is de afwijking van de muur waarop een zonnewijzer is aangebracht ten opzichte van de noord-zuidas of de oost-westas. Door de afwijking van de ideale stand wordt vaak aan beide kanten een uur minder aangegeven. (Van Dale)

(v.), → downdrift

[Lat. declinatio = afwijking] afwijking (bijv. van magneet); (spraakk.) verbuiging; (astr.) afstand van ster tot de hemelequator in graden, boogminuten en boogseconden.

(deklinatie) afwijking; afstand van een ster tot de evenaar; woordbuiging (taalk.)

Afwijking, die de kompasnaald aangeeft ten opzichte van de geografische noordpool. De kompasnaald wijst niet altijd precies naar het noorden. De oorzaak daarvan is dat de magnetische polen en de geografische polen niet exact samenvallen. De waarde van de declinatie hangt af van de plaats waar men zich op aarde bevindt. Bovendien liggen de magnetisc...

afwijking, bijv. van magneetnaalden; verbuiging (in taalkunde); afstand van hemellichaam tot hemelequator

1. De magneetnaald, die in een kompas of boussole-instrument is aangebracht, wordt door de aarde, die als een grote magneet werkt, ongeveer N.Z. gericht. De afwijking van de magneetnaald t.o.v. de astronomische N. richting noemt men miswijzing of d.. De d. is het gevolg van het feit, dat de magnetische en astronomische polen niet samenvallen. De na...

(<Lat.), v. (-s, ...tiën), 1. (taalk.) verbuiging ; 2. (nat.) hoek door een horizontale magneetnaald met het meridiaanvlak gemaakt; 3. (sterrenk.) de afstand van een ster tot de evennachtslijn; 4. afwijzing.