Wat is de betekenis van cultiveren?

cultiveren - Werkwoord 1. (landbouw) in cultuur brengen 2. (landbouw) aankweken 3. beschaven, vormen 4. met zorg in stand houden Woordherkomst afgeleid van het Franse cultiver (met het achtervoegsel -eren)

cultiveren - regelmatig werkwoord uitspraak: cul-ti-ve-ren 1. vruchtbaar maken, bebouwen ♢ ze gaan dit land cultiveren 2. tot ontwikkeling brengen ♢ het primitieve volk werd gecultiveerd...

[VLat. cultivare, van Lat. cultiva (terra) bebouwd (land); zie cultuur] bebouwen (grond met planten); kweken, verbouwen (planten); aankweken (vriendschap e.d.); beoefenen (een kunst); beschaven (volk); gecultiveerd, beschaafd.

(kultiveren) beschaven; bebouwen; aankweken

bebouwen; aankweken; beschaven, beoefenen

v., kultivearje.

...

(cultiveerde, heeft gecultiveerd), (<Fr.), 1. bebouwen, aanbouwen (het land, de grond); aankweken. 2. beschaven, vormen, ontwikkelen: gecultiveerde kringen. 3. aankweken (fig.), met zorg en vlijt onderhonden en doen toenemen: iem.’s vriendschap cultiveren.

(aan)bouwen, aankweken; beoefenen, beschaven.