Wat is de betekenis van constitutief?

constitutief - Bijvoeglijk naamwoord 1. dat wat constitueren|constitueert (vormen|vormt, samenstellen|samenstelt) Woordherkomst afgeleid van constitutie (met het voorvoegsel con-) met het achtervoegsel -ief Synoniemen constituerend, vormend

[Fr. constitutif] vaststellend.

(konstitutief) vormend

(<Lat.), bn., constituerend, vormend; (rechtst.) een constitutieve titel, titel van vestiging, b.v. van een erfdienstbaarheid.

vaststellend; constitutieve titel, titel van vestiging.

Constitutief - het wezen bepalend, grondleggend, logische term in tegenst. met consecutief. Kant stelt de kategorieën als constitutief (omdat zonder hen geen object der ervaring bestaan kan) tegenover de Idee als regulatief.

[Lat.], bn., constituerend, vormend: 1. (recht) een constitutieve titel, titel van vestiging, b.v. van een erfdienstbaarheid; vonnis, dat een zekere rechtstoestand in het leven roept (declaratoir vonnis); 2. (biologie) onder alle omstandigheden aanwezig zijnde in het organisme, in tegenstelling tot adoptief, verschijnend als reactie op milieucondi...