compassie (kompassie)
Medelijden; met iem. compassie hebben. (Vgl. WNT III, 2092). Ik had werkelijk compassie met hem als ik hem daar zo zag zitten. Bleek, de ogen dicht, half in elkaar gezakt, BROUNS 1951, 102. In plaats van kompassie, in plaats van naar huis te mogen, gaf de meester hem een duchtige pandoering en schopte hem de koer op, CLAES 1955, 118....
