commando
commando - Zelfstandignaamwoord 1. (n) bevel, leiding ♢ De kapitein voerde het commando over het schip. 2. (n) een speciaal getrainde groep militairen voor speciale missies ♢ Hij was lid van de commando's. 3. (m) / (n) (...
Nederlandstalige WikiWoordenboek
commando - Zelfstandignaamwoord 1. (n) bevel, leiding ♢ De kapitein voerde het commando over het schip. 2. (n) een speciaal getrainde groep militairen voor speciale missies ♢ Hij was lid van de commando's. 3. (m) / (n) (...
Nederlands woordenboek voor onderwijs
commando - zelfstandig naamwoord uitspraak: com-man-do 1. wat je moet doen van iemand ♢ hij gaf mij het commando de lijn los te laten 2. soldaten met een bepaalde training ♢ het commando moest d...
Jargon & Slang van Wielrenners
Commando - 'aan het commando': aan kop. 'Het commando voeren': de leiding nemen, het kopwerk doen in het peloton. Uit het Portugees. Fr. prendre le commandement.
Geschreven door Marc De Coster
In uitdrukkingen zoals: ‘aan het commando’: aan kop; ‘het commando voeren’: de leiding nemen, het kopwerk doen in het peloton. Ontleend aan het Portugees. Frans: prendre le commandement. In Rocca Caprileone nam Raab het commando over van Van Poppel. (Algemeen Dagblad, 25/02/1992) Vervolgens voerde Zulle het commando, in dienst van Jalabert. Het tw...
Vreemd Nederlands
(kommando) bevel; militaire order; troependeel; soldaat van de commandotroepen
Nederlands woordenboek (7e druk)
(<Sp.), o. (-’s), 1. bevel, militair gezag : het commando voeren ; 2. militaire order tot het uitvoeren van een bepaalde handeling: korte commando's klonken; — op commando iets doen. niet uit neiging of innerlijke aandrang maar op bevel: ik kan niet vriendelijk zijn op commando ; 3. kleine militaire groep voor een bepaalde taa...
Kleine Winkler Prins van A-Z
betekent zowel het mondeling bevel aan de troep tot het uitvoeren van reglementaire bewegingen, als de bevels- en gezagsautoriteit.
Vreemde woorden, uitdrukkingen en afkortingen (1948)
o. bevel, hoogste macht, bevoegdheid om te bevelen; troependeel voor een bepaalde onderneming gebruikt.
Nederlandse encyclopedie, uitgegeven van 1916-1925.
Commando - 1) Het op luiden toon uitgesproken bevel, waarop door eene afd. soldaten eene bepaalde handeling wordt verricht of eene beweging wordt uitgevoerd; 2) De hoogste macht bij een bepaald lichaam of eene bepaalde milit. afdeeling, vertegenwoordigd door één of meer personen; 3) Het recht om het bevel over eene bepaalde afdeeling te voeren.
De vreemde woorden, verklarend woordenboek door Fokko Bos.
commando - o., bevel; het recht om te bevelen.
Groot woordenboek der Nederlandsche taal
COMMANDO, o. (-’s), bevel het commando voeren; op commando van; — staf van commando, veldheersstaf; op commando iets doen, met blinde gehoorzaamheid, zonder naar het „waarom” te vragen.
Nederlandse encyclopedie
Commando of kommando noemt men in de krijgskunde elk militair bevel, eiken last, ten behoeve van de dienst uitgevaardigd. Wie bevel voert over een aantal manschappen, over een gewest of eene stad, draagt den naam van commandant.
Beknopt kunstwoordenboek, I.M. Calisch (1864)
commando - o. bevel; zie commandement; staf van commando, veldheersstaf
Gerelateerde zoekopdrachten