Wat is de betekenis van Bructeren?

Germaansche stam W. v/d Eems i/h begin onzer jaartelling.

Bructeren - In de Oudheid: machtige Germaansche volksstam in het N.W. van Duitschland, tusschen Eems en Lippe en meer Oostelijk. In 12 v. Chr. door de Romeinen onder commando van Drusus overwonnen. Later brachten zij met andere stammen onder Arminius de Romeinen onder Varus de nederlaag toe. “Weijermans ”

(bruk'te:rәn) mv. (enk. Bructeer) (spr. 'te:r) Oudgermaanse volksstam in het Eemsgebied, waartoe o. a. de zieneres Veleda behoorde.

Germaanse stam, die de streek tussen Eems en Lippe bewoonde. In 12 v.C. werden zij door Nero Claudius Drusus overwonnen. De Bructeren namen deel aan de strijd tegen Varus en aan de opstand van de Bataven. Zij trokken later zuidwaarts naar de Rijn en gingen in de bond der Franken op.

Bructeren is de naam van een Germaanschen volksstam, door Tacitus vermeld. Zij bewoonden de oevers van de Eems en de Lippe en werden door de Romeinen verdreven, zoodat zij meer zuidwaarts trokken. Zij behoor­den tot de bondgenooten van Claudius Civilis bij het beleg van Castra Vetera.

lat. Bmcteri, een germaansch volk, bewesten de Eins; omstr. 98 na Chr. trokken de B. naar de streken, gelegen tusschen Lippe, Roer en Rijn, waar ze tusschen Sueven en Franken woonden. Later werden ze door de Franken onderworpen.