Wat is de betekenis van borgen?

borgen - Werkwoord 1. (ov) (techniek) vastzetten ♢ Een schroef borgen. 2. garanderen ♢ Zekerheid borgen. borgen - Werkwoord 1. meervoud verleden tijd van bergen ♢Wij borgen ...

Een borg is oud Germaans voor versterkte plaats, kasteel of stad. In Groningen vanaf ± 1500: aanzienlijke woning met bijgebouwen van een Ommelander edelman, meestal ontstaan uit een steenhuis of op de plaats van een steenhuis. (Thesaurus landschap)

Maatregelen nemen die ervoor zorgen dat een geslaagde werkwijze bij een volgende gelegenheid als vanzelfsprekend weer wordt toegepast.

beveiligen tegen losraken; op krediet (ver)kopen

(borgde, heeft geborgd), 5. beveiligen tegen loswerken. © Naast mechanische borgmiddelen (veerplaten enz.) wordt steeds vaker lijm gebruikt om moeren enz. te borgen, b.v. locktite.

Borgen - het aanbrengen van een beveiliging tegen het losraken van een verbinding. Dit kan o.a. een schroefje zijn door een haak, in plaats van een → mui zing; een lijn of ketting aan bijv. een buitenboordmotor, enz.

v., boargje, útboargje, poffe, op ’e pof helje.

borgen, op borg geven of nemen, lenen.

(borgde, heeft geborgd), 1. op krediet geven; (spr.) geborgd is niet kwijtgescholden. 2. (w. g.) te leen geven. 3. zonder gerede betaling kopen: borgen baart zorgen, door te kopen zonder dadelijk te betalen kan men diep in de schuld komen. 4. ontlenen aan, van, bij iem. of iets: geborgde uitdrukkingen, onoorspronkelijk. 5. waar...