Wat is de betekenis van blokschaaf?

v. (...schaven), korte, platte schaaf, bestaande uit een blok met rechte of gekromde zool en zonder stoot.

blokschaaf - Zelfstandignaamwoord 1. (gereedschap) een werktuig om hout glad, vlak of dunner te maken ♢ De blokschaaf is min of meer de standaardschaaf van de timmerman. Woordherkomst samenstelling van blok en schaaf

blokschaaf - zelfstandig naamwoord uitspraak: blok-schaaf 1. handgereedschap voor het glad en op maat schaven van hout ♢ met de blokschaaf haalde hij een millimeter van het kozijn af Zelfstandig naamwoord: blok-schaaf ...

blokschaaf - Kleine handschaven van hout of metaal, waarin de beitel onder een kleine hoek staat ten opzichte van de zool. Worden gebruikt voor kleine werk zoals het afwerken van ruwe plekjes en vooral het afwerken van kopvlakken en verstekken.

v. blokschaven (timm. kleine schaaf met één beitel).

('blok) v. (...schaven) blokvormige schaaf zonder stoot : de dient tot verwijdering van de eerste ruwheden van het hout.

Blokschaaf korte schaaf met enkelen of dubbelen beitel, voor het afschaven van planken of in het algemeen voor het gladschaven van bezaagde of behakte houtwaren.

v./m. (-schaven), schaaf die bestaat uit een kort, plat blok, waarin zich een naar onderen toelopende gleuf, de bek, bevindt, waarin een beitel met een wig wordt vastgezet.

Korte schaaf met enkelen of dubbelen beitel, voor het ruwschaven.