Wat is de betekenis van binding?

v. (-en), 1. het binden in de versch. bet.; 2. (psychol.) het gebonden zijn; 3. (vakt.) wat dient om te binden.

binding - Zelfstandignaamwoord 1. (scheikunde) het minimum in potentiële energie dat bestaat bij een bepaalde onderlinge afstand tussen twee of meer atomen waardoor deze in elkaars nabijheid gehouden worden ♢ Chemische bindingen kunnen tussen twee atomen aanwezig zijn, maar zij kunnen ook meer dan twee...

De band tussen twee atomen in een molecule die ontstaat doordat de atomen een of meer elektronen gemeenschappelijk hebben.

binding - zelfstandig naamwoord uitspraak: bin-ding 1. een band of relatie met iets of iemand hebben ♢ wij hebben thuis weinig binding met de kerk 2. wat dient om iets vast te zetten ♢ de bindin...

Een te onderscheiden type interdependentie. Anders gezegd, een wijze waarop mensen van elkaar afhankelijk zijn.

Binding is de manier waarop ketting en inslag in elkaar geweven zijn: men onderscheidt platbinding of linnenbinding, keperbinding, satijnbinding.

Binding is de eigenschap van een persoon, waarin zijn/haar gehecht¬heid aan een bepaald medium wordt uitgedrukt. Voorbeelden van de manier waarop men deze binding tracht te meten zijn vragen: a. In hoeverre men teleurgesteld zou zijn indien dit medium in het vervolg niet meer beschikbaar zou zijn. b. Voor welke maximale prijs men het medium (no...

(commitment, loyaliteit) De mate waarin twee partijen in een relatie streven naar continuïteit van de relatie, ongeacht de veranderingen die zich voordoen in de omgeving en/of bij de andere partij. De binding is afhankelijk van de tevredenheid, de aantrekkelijkheid en de overstapkosten.

Bindende afspraak. Zo spreekt men van een binding tussen kabinet en regeringspartijen over een bepaalde kwestie wanneer afspraken zijn gemaakt voordat de Kamer de betrokken maatregel of wetswijziging bespreekt. De uitslag staat dus van tevoren vast, tenzij er leden van de regeringsfracties bij de stemmingen ‘uit de boot vallen’. Bij voo...