Wat is de betekenis van bewijsgrond?

m. (-en), feit of stelling waarop een bewijs, een redenering steunt, argument.

bewijsgrond - zelfstandig naamwoord uitspraak: be-wijs-grond 1. wat je aanvoert om een stelling te bewijzen of te ontkrachten ♢ welke bewijsgrond heb je voor die opvatting? Zelfstandig naamwoord: be-wijs-grond de bew...

m. bewijsgronden (grond, waarop een bewijs steunt; argument).

m. (-en) grond waarop een bewijs steunt. Syn. argument.

Bewijsgrond, grondslag, waarop in rechte iets als bewezen wordt aangenomen. Tot dien grondslag moet men komen door de bewijsmiddelen*. Het begrip b. staat echter niet algemeen vast, waardoor het woord aanleiding geeft tot verwarring.

m. (-en), feit of stelling waarop een bewijs, een redenering steunt, argument.

BEWIJSGROND, m. (-en), waarheid, feit waarop eene redeneering steunt, argument.

...

...