Een verzamelterm voor al datgene waartoe men gerechtigd is, het vermogen of de macht heeft om krachtens wet of regeling te handelen of handelingen c.q. rechtsgevolgen teweeg te brengen. Synoniem: competentie, recht. Door de bevoegdheid wordt macht uitgeoefend.

Het recht om beslissingen te nemen, die voor het uitvoeren van een taak nodig zijn.

Het recht om beslissingen te nemen die voor het uitvoeren van de taak nodig zijn.

bevoegdheid - Zelfstandignaamwoord 1. het recht tot het uitoefenen van bepaalde handelingen ♢ Een bureaucraat op het WikiWoordenboek heeft de bevoegdheid om andere gebruikers moderator te maken. ♢ Door de noodtoestand heeft de president onbeperkte bevoegdheden. Woordherkomst Afleiding van bevoegd met het achtervoegsel -heid Antoniemen onbevoegdheid

bevoegdheid - zelfstandig naamwoord uitspraak: be-voegd-heid 1. het recht om bepaalde dingen te mogen doen ♢ Ludwig heeft een bevoegdheid voor het geven van onderwijs Zelfstandig naamwoord: be-voegd-heid de bevoegdheid de bevoegdheden

Bevoegdheid, zie RECHTSBEVOEGDHEID.

bevoegdheid - v. (-heden), 1. recht tot het doen uitvoeren van bepaalde beslissingen en handelingen ; 2. bekwaamheid van oordelen. In de rechterlijke macht betekent bevoegdheid: door de wet verleend recht tot kennisneming en beslissing van bepaalde (categorieën van) zaken, te onderscheiden in burgerlijke zaken en strafzaken. Opdracht van rechtsmacht of bevoegdheid aan de rechterlijke macht in art. 167 Ned. GW en art. 2 Ned. RO (art. 92 Belg. GW en art. 556 Ger.Wbk.). Men onderscheidt absolute e...