Wat is de betekenis van beschouwing?

Bewust en met enige afstand kijken naar de wijze waarop een beeld kan worden waargenomen en betekenis krijgt.

beschouwing - Zelfstandignaamwoord 1. het onder ogen nemen van iets, beoordeling ♢ Bij nadere beschouwing bleek dit toch niet te kloppen. 2. verhandeling ♢ Hij hield een lange beschouwing over het nut van literatuuronderwijs. 3. iets buiten besc...

beschouwing - zelfstandig naamwoord uitspraak: be-schou-wing 1. tekst waarin je vertelt hoe je over iets denkt ♢ in zijn beschouwing gaf hij aan hoe hij over de vrede dacht Zelfstandig naamwoord: be-schou-wing de bes...

zie Contemplatie.

s., (bi)skôging, biskouwing.

v. (-en), 1. het beschouwen: in aandachtige beschouwing verdiept. 2. beoordeling, overweging: een al te optimistische beschouwing; een punt buiten beschouwing laten, niet meetellen, daarover niet spreken. 3. onder woorden gebrachte en geuite overweging: hij hield een beschouwing over de gevaren der grote stad; diepzinnige besch...

v. beschouwingen (de daad van beschouwen in bet. 1 en 2; godsdienstige, min of meer mystieke overpeinzing); bij nadere beschouwing; iets buiten beschouwing laten, iets niet aanroeren.

v. (-en) het beschouwen inz. 1.(1): verzonken in -. 2.(2): een punt buiten laten. 3.(3): zich aan de wijden. Syn. bespiegeling, kontemplatie, meditatie, overweging.

v. (-en), 1. het beschouwen: in aandachtige - verdiept; 2. beoordeling, overweging: buiten beschouwing laten; 3. onder woorden gebrachte en geuite overweging: diepzinnige beschouwing.

Abstract: het beschouwen, de handeling van waarnemen, aandachtig gadeslaan, in letterlijken zin door middel van het stoffelijk oog, in overdrachtelijken zin door het denkvermogen; concreet (met meervoudsvorm) : bespiegeling, wijze van opvatten, vooral van bovenzinnelijke zaken: levensbeschouwing: het denkbeeld, dat men zich ten opzichte van het lev...

BESCHOUWING, v. (-en), het beschouwen in aandachtige beschouwing verdiept; — een punt buiten beschouwing laten, niet meetellen, daarover niet spreken; — eene dichterlijke beschouwing over iets houden. BESCHOUWINGSWIJZE, v. (-n).