Wat is de betekenis van beschamen?

beschamen - Werkwoord 1. (ov) verlegen maken ♢ Zijn schandalige gedrag beschaamde zijn ouders. 2. teleurstellen ♢ Hij beschaamde het vertrouwen dat zijn vrienden in hem gesteld hadden door het geleende geld niet terug te betalen. Woordherkomst...

beschamen - regelmatig werkwoord uitspraak: be-scha-men 1. niet zo zijn als je verwacht ♢ hij beschaamde mijn vertrouwen Regelmatig werkwoord: be-scha-men ik beschaam jij/u beschaamt...

v., biskamje.

beschamen; beschämt, beschaamd.

(beschaamde, heeft beschaamd), 1. iem. tot schaamte brengen, hem verlegen maken: zijn edelmoedigheid heeft mij beschaamd; God beschaamt de hoogmoedige. 2. (iem.) zijn meerderheid laten gevoelen, (iets of iem.) overtreffen: laat je door hem niet beschamen; een gelaat dat de blankheid der bloemen beschaamde. 3. (sterker dan) tele...

beschaamde, h. beschaamd (1 schaamde doen krijgen; 2 teleurstellen, maar sterker): 1. een leugenachtigen knaap 2. iems. hoop beschamen; zij werden niet beschaamd in hun verwachtingen.

(bə'scha:mən) (beschaamde, heeft beschaamd) 1. schaamte doen krijgen : een leugenachtige jongen ; zijn edelmoedigheid heeft mij beschaamd. 2. grievend teleurstellen : die hoop is niet beschaamd; beschaamd worden in zijn verwachtingen.

...

BESCHAMEN, (beschaamde, heeft beschaamd), , iem. tot schaamte brengen, hem verlegen maken zijne edelmoedigheid heeft mij beschaamd; — laat je door hem niet beschamen, niet overtreffen (waardoor je hem als je meerdere erkennen moet); — eene grievende teleurstelling berokkenen, (sterker dan teleurstellen) beschaam mijne hoop niet; &mdas...