Bakkeleien - vechten. Van Mal. berkelahi, bekkelahi vechten.

[Mal. bekkelahi] ruzie maken, elkaar plukharen, vechten.

vechten; kibbelen

Bakkeleien - (bakkeleide, heeft gebakkeleid), vechten, plukharen: die jongens zijn altijd aan het —.

plukharen, vechten

v., bakkeleije.

(bakkeleide, heeft gebakkeleid), (gemeenz.) vechten, plukharen: die jongens zijn altijd aan het bakkeleien.

vechten, elkaar in het haar zitten.

is van Maleischen oorspr.: bekkalahi (voor berkalahi) d. i. plukharen.

vechten, vooral met vuisten; ontleend aan het laagmaleisch bakkelahi. Langendijk, Ged. 2, 349: „Hoe hospes, staa je daar ? je moest wat helpen scheijen; Die maanbekijkers (twistende wiskunstenaars) zijn geen kleintje aan ’t bakkeleijen”.

(bakkeleide, heeft gebakkeleid), (gemeenz.) vechten, plukharen: die jongens zijn altijd aan het bakkeleien.