Wiktionary (2019)
baanbreker - Zelfstandignaamwoord 1. (figuurlijk) iemand die nieuwe wegen en terreinen voor de maatschappelijke ontwikkeling, van kennis enz. ontsluit 2. (militair) geniesoldaat 3. iemand die probeert te overleven in tot nu toe niet geëxploreerde gebieden Woordherkomst samenstelling van baan(werkwoord) en breker Synonieme...
Van Dale Uitgevers (1950)
m. (-s), wegbereider, iem. die nieuwe wegen en terreinen voor de maatschapp. ontwikkeling, van kennis enz. ontsluit.
M. J. Koenen's (1937)
m. baanbrekers (iem., die de weg ergens door heen baant; fig. wegbereider): Pestalozzi (1746-1827), de baanbreker op onderwijsgebied.
Jozef Verschueren (1930)
m. (-s) wegbereider, voorganger : Vesalius is, op het gebied der ontleedkunde, een geweest.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
m. (-s), wegbereider, iemand die nieuwe wegen en terreinen voor de maatschappijontwikkeling, van kennis enz. ontsluit, baaii'commissaris (baankommissaris), m. (-sen), persoon die bij wedstrijden op ijsbanen, bij atletiekwedstrijden enz. toezicht houdt.
J.H. van Dale (1898)
m. (-s), met recht noemt men Luther den baanbreker der Hervorming, die heeft alles aan Luther te danken, hij is een der eerste hervormers geweest.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
