Wat is de betekenis van assonantie?

assonantie - Zelfstandignaamwoord 1. (letterkunde) rijm waarin de klinkers overeenkomen bijv. bewegen - lepel Woordherkomst afgeleid van het Franse assonance (met het achtervoegsel -antie) Synoniemen halfrijm, klinkerrijm Verwante begrippen acconsonantie

[v. Lat. assonare = tegenklinken, beantwoorden aan] gelijkheid van klinker in woorden, terwijl de slotmedeklinker verschilt, halfrijm, klinkerrijm, bijv.: ‘lief’ en ‘lied’ of ‘diep’.

halfrijm; klinkerrijm

gelijkheid van klank, van toon.

(<Fr.), v. (-s), halfrijm, klinkerrijm,, rijm van woorden of regels door gelijkheid van klinker maar niet van de daarop volgende medeklinkers: vergeten en vergeven; lief: diep; — als muz. term: tegenst. van dissonantie.

noemt men het rijmen van twee lettergrepen, die in klinker overeenstemmen, maar waarvan de daaropvolgende consonant niet dezelfde is. Een Nederlandse term daarvoor is halfrijm of klinkerrijm. In de middeleeuwse poëzie is zij geoorloofd (dus rijmen als stierf, wierp), maar langzamerhand heeft het verlangen naar volkomen zuivere rijmen de overha...

v. assonanties (Fr. assonance v. Lat. assonare = bij iets klinken: gelijkheid van klinker in verschillende woorden; halfrijm), b.v. Nu ruist en fluit het riet; lief en diep.

rijm, waarbij alleen de klinkers overeenkomen; i/d muziek: samenklank, in tegenstelling tot dissonantie.

Assonantie - (Lat., = erbij klinken) is gelijke vocaalklank bij verschil van consonanten. In de stilistiek is het een verschijnsel van klankexpressie, hierin bestaande, dat eenzelfde klinker bij het eene blijvende gevoel herhaald wordt, Bijv. De schoonste roode rozen groeien Op geenen Griekschen berg, o neen. . (Vondel) A. gaat dikwijls met allite...