aqua
aqua - Zelfstandignaamwoord 1. water Woordherkomst van het Latijn
Uitgeversmaatschappij A. Manteau N.V. (1954)
Lat. voor water, zie ook aq. In de artsenijbereidkunst heten ook tal van oplossingen waters; bijv. aq. ammoniae, aq. menthae piperitae (pepermuntwater) enz. enz.
Dr. J.F.L. Montijn (1949)
ae, f. 1. water in algemene zin, pluvia, regenwater, Cic. | Bijzondere spreekwijzen: aquam praebere, aan tafel nodigen, onthalen (wijl aan tafel water gebruikt werd om de handen te wassen), Hor.; aqua et ignis, als de gewichtigste levensbehoeften, vand. aqua et igni interdicere alci, iemd uit de burgerlijke maatschappij...
Winkler Prins (1949)
(Lat., water), wordt vnl. in de artsenijbereidkunde gebruikt om verschillende soorten water aan te duiden : aqua laurocerasi of laurierkerswater, aquarosarum of rozenwater, aqua destillata, gedestilleerd water.
E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)
(Lat.: water) wordt voornamelijk in de pharmaceutische terminologie gebezigd. De verschillende soorten van water, die in de apotheek voorhanden zijn, worden door een bijvoeglijk naamwoord of door een zelfstandig naamwoord in de tweede naamval aangewezen. Men heeft aqua communis of gewoon water; aqua destillata of water, dat door overhaling gezuiver...
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: