Apathie (apatie)
[Gr. apatheia, gelatenheid], v., toestand van ongevoeligheid: in een doffe Apathie (apatie) wegzinken. PSYCHIATRIE. Apathie manifesteert zich o.a. als onverschilligheid ten opzichte van indrukken uit de buitenwereld, die noch vreugde noch smart of misnoegen opwekken. Zij kan bij verschillende psychische stoornissen, maar ook bij uitputtingstoest...
