[Fr. agglomérat] eig.: het resultaat van samenklonteren; 1 (alg.) opeenhoping waarin innerlijke samenhang ontbreekt; samenvoegsel van soortverschillende delen die van buiten af bij elkaar zijn gebracht; 2 (geol.) chaotisch samensmeltsel van vulkanische steenbrokken. (Vgl. conglomeraat).

samengesteld gesteente; opeenhoping zonder innerlijke samenhang

een sediment dat uit losse of samengekitte grove en puntige, door verwering gevormde gesteenteresten bestaat.

o., het opeengehoopte.

is een chaotische verzameling van grove, ronde of hoekige gesteenten, waarbij de tussenliggende materie uit tuf bestaat. De stenen zijn tijdens een vulkanische uitbarsting uitgeworpen en komen hoofdzakelijk in of nabij de kraterpijp voor.

aaneenklontering, conglomeraat.

(<Fr.), v. (...aten), opeenhoping zonder innerlijke samenhang : een corps, een lichaam zijn die Hagenaars nooit geweest; het is een agglomeraat van mensen uit allerlei oorden.

opeenhoping.

o. agglomera tie, v. uitwendige aanzetting (als tot een hal of kluwen); samenhoping; dicht bevolkte plaats.

v., ook o. agglomeraten (Fr. [v. Lat. agglomerare = opeenhopen]: opeenhoping zonder samenhang): agglomeraat v. delfstoffen.

gesteente, dat uit los samenhangend steengruis bestaat.

(Lat. van ad en glomerare = tot een kluwen opeenhoopen of samenpakken). Ordelooze, niet organisch samenhangende bijeenvoeging van deelen, als inzonderheid voorkomend bij gesteenten, maar naar analogie daarvan ook gebezigd op ander gebied.

(agglomero, tot een kluwen, gIomus, maken), opeenhoping.

Agglomeraat - samenpaksel zonder innerlijken samenhang. In de geologie elk gesteente, dat bestaat uit een losse of hoogstens zwak verbonden opeenhooping van niet al te fijne scherpkantige, althans niet door rolling, afgeronde deeltjes. Er bestaan vulkanische aggl. (tuffen) en sedimentaire a. (nog niet verkitte breccies).

Agglomeraat v. (...aten), eene opeenhooping zonder samenhang ; een corps, een lichaam zijn die Hagenaars nooit geweest; het is een agglomeraat van menschen uit allerlei oorden.