Wat is de betekenis van aanstuiven?

aanstuiven - Werkwoord 1. ergatief ergens op een hoop stuiven ♢ Dit duin is in een paar jaar aangestoven. 2. ergatief toesnellen als door de wind gedreven ♢ De ruiters kwamen in volle galop aangestoven. Woordherkomst samenstelling van aan(...

(stoof aan, is aangestoven), 1. naar een plaats toestuiven en daar zich ophopen (van stof en zand): de zeedijk is door aangestoven zand bedekt; 2. zich vormen of uitbreiden door aangewaaid zand (duinen en zandheuvels); 3. snel, onder het opwerpen van stof, naderen (b.v. ruiterij); (flg.) snel, onstuimig of driftig aankomen.

stoof -, is -gestoven (1 van zand: naar een plaats toestuiven, en zich daar ophopen; 2 snel, onstuimig, driftig naderen): 1 aangestoven zand; het - der duinen; 2 een woeste ruiterbende kwam - (op).

('a:n) (stoof, stoven aan; is aangestoven) 1. naar een bepaalde plaats stuiven : hier stuift veel zand aan. 2. snel, onstuimig aankomen : de woeste bende kwam aangestoven. 3. door aangestoven zand zich vormen of uitbreiden : daar zijn duinen aangestoven.

aan'stuiven (stoof aan, is aangestoven), 1. naar een plaats toestuiven en daar zich ophopen (van stof en zand): de zeedijk is door aangestoven zand bedekt; 2. zich vormen of uitbreiden door aangewaaid zand (duinen en zandheuvels); 3. snel, onder het opwerpen van stof, naderen; (fig.) snel, onstuimig of driftig aankomen.

...

Aanstuiven - (stoof aan, is aangestoven), naar eene plaats toestuiven en daar zich ophoopen (van stof of zand); zich vormen of uitbreiden door het aangewaaide zand (van duinen en zandheuvels); snel naderen, in volle vaart aankomen (ruiterij); (fig.) snel, onstuimig of driftig aankomen. AANSTUIVING, v. (-en), het aanwaaien van zand; de daardoor ont...