Wat is de betekenis van aanleuning?

v. (-en), 1. de daad van aanleunen; paardendress.: het voortdurend verband tussen de hand van de ruiter en de mond van het paard ; 2. (krijgsw.) een voorwerp op het terrein, geschikt tot dekking van een der beide vleugels.

1° (in de krijgsk.) term, die wordt gebruikt om aan te duiden, dat een troepenafdeeling in het gevecht op een of beide vleugels gedekt is door andere troepen of door terrein, dat voor den vijand onbegaanbaar is. 2° (r ij k u n s t) het verband, dat tusschen den mond van het paard en de ruiterhand bestaat, indien de teugels gespannen zijn....

('a:n) v. (-en) 1. Eig. het aanleunen. 2. Metn. wat voor aanleuning kan dienen.

Aanleuning - 1) (krijgskunde). Eene troepenmacht, die eene verdedigende stelling heeft ingenomen, heeft a. op één of beide vleugels, indien zij — door de aanwezigheid van onbegaanbaar terrein of van andere troepenafdeelingen van het eigen leger — aldaar gevrijwaard is voor vijandelijke aanvallen. 2) (rijkunst), het verband tusschen den mond van het...

aan'leuning, v. (-en), de daad van aanleunen; (paardedressuur) het voortdurend verband tussen de hand van de ruiter en de mond van het paard.

Aanleuning - v. (-en) de daad van aanleunen; (krijgsw.) een voorwerp op het terrein, geschikt tot dekking van een der beide vleugels.