aanklager
aanklager - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) iemand die een proces aanspant Woordherkomst afgeleid van aanklagen met het achtervoegsel -er
Wiktionary (2019)
aanklager - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) iemand die een proces aanspant Woordherkomst afgeleid van aanklagen met het achtervoegsel -er
Van Dale Uitgevers (1950)
m. (-s), die aanklaagt: openbare aanklager, ambtenaar van het Openbaar Ministerie. AANKLAAGSTER, v. (-s).
Jozef Verschueren (1930)
m. (—s) hij die aanklaagt: een valse straffen; openbaar -, ambtenaar van het Openbaar Ministerie, belast met de vervolging van misdrijven.
J.H. van Dale (1898)
Aanklager - m. (-s), die aanklaagt, openbaar-, de ambtenaar van het Openbaar Ministerie; - als de aanklager niet bewijst, spreekt men den gedaagde vrij. AANKLAAGSTER, v. (-s). AANKLAGERES, v. (-sen).
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: