Wat is de betekenis van aanklagen?

aanklagen - Werkwoord 1. (ov), (juridisch) iemands handelingen bij een gerechtelijke instantie aanhangig maken. ♢ De vechtende mannen werden aangeklaagd door de cafébaas van wie het café was vernield. Woordherkomst samenstelling van aan(voorzetsel) en klagen(werkwoord)

aanklagen - regelmatig werkwoord uitspraak: aan-kla-gen 1. zeggen dat hij het gedaan heeft ♢ zijn buurman heeft hem aangeklaagd voor dat diefstal Regelmatig werkwoord: aan-kla-gen ik klaag aan (... ik aanklaag)...

(klaagde aan, aangeklaagd) wantoestanden aan de kaak stellen. Op grond van welke waarden zouden we de onderdrukking van Palestijnen, Tsjetsjenen of wie dan ook aanklagen als we die barbarij van eigen bodem wegmoffelen?

(Feiten, misstanden e.d.) aan de kaak stellen, afkeuren, laken, ertegen protesteren.

v., oankleije, forkleije.

...

(klaagde aan, heeft aangeklaagd), bij het gerecht beschuldigen; — (fig.) beschuldigen: zijn geweten klaagt hem aan.

klaagde -, h. -geklaagd (1 een aanklacht indienen bij de bevoegde macht; 2 in het alg. beschuldigen): 1 iem. bij den rechter, de rechtbank - wegens; 2 mijn geweten klaagt mij -; -klager, m. —s (iem., die aanklaagt, beschuldiger): een valse —.

('a:n) (klaagde aan, heeft aangeklaagd) 1. een klacht inbrengen bij de bevoegde overheid : iemand wegens moord bij het gerecht -. 2. iets ten laste leggen : mijn geweten klaagt mij aan. Syn. aantijgen, aanwrijven, (be)lasteren, beschuldigen, betichten, kwaadspreken. Tgst. zie: verdedigen.