Het puin van de Zandvoortse huizen die tijdens de Tweede Wereldoorlog op last van de bezetter waren afgebroken, was de basis van het eerste permanente circuit in Nederland. Initiatief: burgemeester Van Alphen. Op 7 augustus 1948 werd de Prijs van Zandvoort verreden.
De openingsrace was georganiseerd door de British Racing Drivers' Club. Prins Bira uit Siam (Maserati) werd winnaar. Het toeval wilde dat zijn auto in de geel-blauwe kleuren van Siam, het latere Thailand, werd gereden. Geel en blauw zijn eveneens de kleuren van de badplaats. Overigens werden op zaterdag 3 juni 1939 de eerste autoraces in Zandvoort gehouden onder de naam Prijs van Zandvoort op een tijdelijk stratencircuit van 2,284 km lengte. In 1949 werd de Grote Prijs van Zandvoort uitgeschreven. Sinds 1950 als Grote Prijs van Nederland. Vanaf 1952 telde deze GP dertig keer mee voor het WK. Laatste F1-race in 1985. Thuisbasis van de in 1953 opgerichte Nederlandse Autorensport Vereniging. Het circuit kende aanvankelijk een lengte van 4,193 km. Sommige bochten, zoals Tarzanbocht, Hunserug en Scheivlak, kregen wereldbekendheid.
In 1972 werd de piste aanzienlijk verbouwd. Vanaf 1973 werd gereden over 4,226 km, met als belangrijkste verandering de aanleg van de Panoramabocht op de plaats van de vroegere rechter-knik die 'Bos in' werd genoemd.
In 1979 werd de Scheckter-chicane na het Scheivlak aangelegd, bij een ongewijzigde totale lengte. In 1980 werd deze vervangen door de Marlboro-chicane, wat resulteerde in een lengte van 4,252 km. In 1989 werd tijdelijk een kort circuit in gebruik genomen over 2,526 km. Sinds 1999 is de piste uitgebreid met een terugkeer van het Scheivlak en meteen daarna een aansluiting naar het 'clubcircuit'. Totale lengte van het 'Grand Prix-circuit': 4,320 km.
