(Kyzil, Qyzil). Thans in Turkestan gelegen, a.d. voet v.h.
Tien-shan-gebergte. Eertijds gelegen in het oase-koninkrijk Kucha*, gelegen a.d. N. zijdeweg* v. China naar het Romeinse Westen één v.d. belangr. Buddh. kloostercentra. Door A. von Le COQ en Albert Grünwedel zijn aldaar (1902-1914) opgravingen verricht, welke o.m. leidden tot de ontdekking v.d. zog. 1000 grotten, waarvan de wanden waren bedekt met de schitterendste schilderingen en tot de vondst van vele Buddh. plastieken.
Kizil vertegenwoordigt de oudere, westelijke kunststijl, bloeiend van ca. 500-700 n.C. De Buddh. kunst v. Turfan* de O. en jongere kunststijl, die van 650-950 n.C. bloeide. De dragers van deze kunst waren IndoEuropese stammen, gewoonlijk aangeduid met de naam Tocharen; O. Aziatische invloeden worden in de kunst van Kizil niet gevonden.
