lasterlijke journalistiek.
journalistiek die zich vooral richt op het op lasterlijke wijze beschadigen van personen of zaken door - vaak onvoldoende geverifieerde - persoonlijke details bekend te maken die normaliter niet geopenbaard worden; ook: lasterlijke manier van schrijven, zoals die gebruikelijk is in die vorm van journalistiek.
Voorbeelden:
Het dagblad Het Laatste Nieuws meldt vanmorgen dat Claes vorige week heeft voorgesteld zijn geschil met dit blad bij te leggen. Een jaar geleden diende Claes een klacht in tegen de krant wegens laster en eerroof, omdat Het Laatste Nieuws gemeld had dat hij betrokken zou zijn geweest bij de Agusta-affaire. In een emotioneel betoog zei Claes toen dat hij "zich in de zaak niets te verwijten had" en dat hij als minister van economische zaken alleen zijn "verdomde plicht" had gedaan. Hij beschuldigde het dagblad van riooljournalistiek waarop deze op zijn beurt een klacht indiende.
NRC, 1995
Nu journalisten het minder moeten opnemen voor bepaalde politieke belangen kunnen zij meer dan voorheen hun politieke waakhondrol vervullen. De meningen blijven hier echter verdeeld want de zogenaamde onthullingsjournalistiek ontaardde meermaals in riooljournalistiek met tal van inbreuken op privacy.
http://www2.vlaanderen.be/ned/sites/media/VLMEDIAR/jaarversl2002.pdf, 2003
Een journalist die op de man speelt noem ik een slechte journalist. In dit geval riooljournalistiek. Mensen afzeiken met naam en toenaam is verwerpelijk. Kritiek op de organisatie? Moet kunnen. Maar wel op een nette manier.
http://voordierenblogger.blogspot.nl/2014/05/de-riooljournalistiek-van-de-telegraaf.html, 26 mei 2014
Ik pleit slechts voor meer discussie over de regels van het vak. Daarbij heb ik duidelijk aangegeven dat er journalistiek in soorten bestaat, van integere onderzoeksjournalistiek tot riooljournalistiek. Het spreekt vanzelf dat het journalistieke normbesef dienovereenkomstig varieert.
NRC, 1994
De roddelbladen stillen uw honger naar privéweetjes. De technieken die daarbij gehanteerd worden bevatten bovendien een opvallend dwingend karakter. Wanneer informatie vanuit directe bron niet bruikbaar genoeg blijkt, kan door middel van een breed scala aan laag-bij-de-grondse middelen nieuwe informatie gewonnen worden. Allerlei kanalen zoals familie, vrienden, buren en kennissen worden aangewend om hun versie van de feiten te geven, alsof deze vermeende verwantschap de bijdrage legitimeert. De vakpers schuwt daarbij enige moeite om druk te gebruiken niet. Juridisch gesproken bevindt deze riooljournalistiek zich natuurlijk op dubieus domein. De wetgever maakt namelijk een onderscheid tussen de rechten van een publiek figuur en die van een privéfiguur. Waar houdt een publiek figuur op te bestaan en wordt deze een particulier persoon, en weer omgekeerd?
http://www.dwars.be/artikel/de-ratten-van-de-riooljournalistiek, 25 september 2011
Dat de redactie verantwoordelijk is voor de eigen stukken klopt natuurlijk, maar aangezien het hier om citaten gaat lijkt het me weinig relevant. Het zijn immers stukjes die, hoewel niet bewust aangeleverd als kopij, niet van de hand van de redactie zijn, maar van degene die die uitspraak doet. In het geval van 'Kiss my ass honey' Gerda dus. En verder zijn wij dus oneerlijk en bedrijven wij riooljournalistiek. Ik lees de Story en de Prive niet, dus ik weet niet precies hoe mensen daarin geciteerd worden.
http://www.levitas.nl/levitraan-aug2001.pdf, 2001
Met name bladen die hun omzet voornamelijk uit de losse verkoop moeten halen, zouden zich snel laten verleiden tot riooljournalistiek.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Riooljournalistiek, 16 maart 2015
