cultuurperiode van ca. 1450 tot 1600.
historische, sterk op de klassieke oudheid gerichte periode die zich in Italië vanaf omstreeks 1450 en in de rest van Europa in de 16de eeuw onderscheidt door de bloei van kunsten, letteren en wetenschappen, aangeduid als renaissance en verschillend van de middeleeuwen door een minder hoofdzakelijk theocentrische, meer wereldlijke oriëntatie die onder meer blijkt uit de waardering voor de mens in zijn aardse bestaan op grond van diens individuele, intellectuele, culturele en politieke ontplooiing en de opgang van niet-theologische wetenschap zoals astronomie en medische anatomie.
Voorbeelden:
Velen uit de renaissancetijd kennen de overtuiging scheppers te zijn van een eígen wereld; een eigen geesteswereld vooral waarin men vrijmachtig scheppen kan, beheersers van de stoffelijke wereld die als gegeven voor hen ligt. De Italiaanse wijsgeer Spaventa ziet in de renaissance essentieel werkzaam de scheppende macht van de menselijke geest; deze geest keert van zijn hoogvliegende middeleeuwse metafysische bespiegelingen naar het leven op aarde [...]. In heel Europa is dit nieuwe leven werkzaam; overal ontkiemt het op zijn eigen wijze, al kent Spaventa het primaat toe aan Italië. De grote uitvindingen, de ontdekkingen van de drukpers, de nieuwe wereld, het systeem van Copernicus, het zijn evenzoveel uitingen van de nieuwe geest, die tot herwaardering van het aardse roept.
http://www.dbnl.org/tekst/knuv001hand01_01/knuv001hand01_01_0020.php, 1978
Het Museum Plantin–Moretus komt voort uit de enige drukkerij die in Europa bewaard is gebleven uit de renaissancetijd.
http://surprisetickets.nl/reizen/438-museum-antwerpen, 2006
