iemand die kniest.
iemand die kniest of die gewoon is te kniezen; iemand die voortdurend kniest; kniezer.
Voorbeelden:
Een vrijgevig man moet iemand naast zich hebben die graag ontvangt en geen kniesoor met de hand op de buidel.
Willem Brakman, Gesprekken in huizen aan zee, 2002
Even later kwam hij luid pratend binnen [...], hield ons een uur lang zonder op enige reactie te wachten schreeuwend bezig: over vrouwen die hij op straat of in de trein ontmoet had, over zijn ultrarechtse politieke standpunten, over Arend van Woerden ('die jou merkwaardig genoeg een kniesoor vindt. Ha, ha!'), over Elizabeth, over vroeger [...], waarna hij weer even opgewonden vertrok, met de taxi die al die tijd voor de deur was blijven staan.
J.J. Voskuil, Requiem voor een vriend, 2002
Spel voortaan weliswaar ruggenmerg, zeggen de spellingshervormers, maar ook ruggespraak. En ook kinnebak en kakebeen. Waarom? Het nieuwe Groene Boekje: "Het eerste deel is een lichaamsdeel en het geheel is een versteende samenstelling". Tja, maar we horen wel ogenblik te schrijven, ook al is het eerste deel een lichaamsdeel en het geheel een versteende samenstelling. Maar goed, alleen kniesoren struikelen over één uitzondering. Hoewel, één uitzondering? Vergeet het maar.
De Standaard, 1996
Wie verwacht aan alle hoeken en kanten doodgetreiterde, uitgehongerde Tsjechen te zien ineenzakken, zal me wel niet geloven. Toch is het allemaal waar: vrije, blije Tsjechen, klingelende Bachmuziek, een doubledecker en uw correspondent boven in die rooie bus aan de schrijfmachine! Misschien best even recapituleren. Dan kan je als lezer delen in mijn lol, want ik zie het ze al denken, de kniesoren onder jullie: "Pierewiet maakt er weer een zwijnepan van!"
Leo Geerts, Pagadders, 1982
'Plak eens een romannetje!' Wie een streepjescode heeft gemist, hoeft niet te wanhopen: er zijn boeken genoeg. En in de nieuwste Piet Huysentruyt drukken we een jokertje af, toch? De kniesoor die aan het succes van deze Betere Boekenbon mocht twijfelen kan erover denken boeken te gaan verbieden. Misschien is ook dat een oplossing. Maar een nog veel betere is een paar schrijvers af te schaffen.
Gie Bogaert, Plak eens een boek; Scheiding, 1998
