iemand die graven maakt.
iemand die voor zijn beroep op begraafplaatsen graven maakt voor overledenen; grafdelver.
Voorbeelden:
Grafstenen, doodkisten, lijkkleden, baren en allerlei andere materialen die op de een of andere wijze verband houden met de dood. Mijn vader, grafmaker van beroep, was uiteraard ambtshalve geïnteresseerd in deze zaken en ik vond het boeiend om een en ander nu ook eens van nabij te zien.
Maarten 't Hart, Ongewenste zeereis, 1979
In de bekende kerkhofscène zegt een grafmaker tegen Hamlet dat hij, indien hij niet van zijn waanzin herstelt, op zijn plaats zal zijn in Engeland, omdat de mensen daar even gek zijn als hij.
De Standaard, 1997
