bekend zeezoogdier.
zeezoogdier dat behoort tot de kleinere walvisachtigen, met een spoelvormig lichaam en vinnen als een vis, een gladde, grijze huid en een kop waarin een vrij spitse snuit uitsteekt boven een bolvormig orgaan dat dienst doet als een sonar waarmee prooien worden gelocaliseerd.
Voorbeelden:
De tijd verstreek onmerkbaar omdat de zee niet veranderde, er geen meeuwen in zicht waren noch andere schepen aan de horizon om van dolfijnen en vliegende vissen maar te zwijgen.
Maarten ’t Hart, Ongewenste zeereis, 1979
De geboorte bij dolfijnen vindt in een andere volgorde plaats dan bij andere zoogdieren het geval is. Eerst komt de staart en als laatste het hoofd (af en toe wordt een jonge dolfijn met het hoofd eerst geboren en ook dat kan goed gaan).
http://www.dolfinarium.nl/dieren/default.htm
De geluiden die dolfijnen maken en die door de mens boven water hoorbaar zijn worden via het beweeglijke blaasgat gemaakt.
http://www.dolfinarium.nl/dieren/default.htm
De huid van dolfijnen voelt aan als: "een natte rubber laars".
http://www.dolfinarium.nl/dieren/default.htm
Wanneer de dolfijn zijn longen samenperst, dan ontsnapt er lucht via de lippen van het strottenhoofd. De klankenwereld van de dolfijn wordt geregisseerd door de hoeveelheid druk hij op zijn lippen zet. Dit maakt dat een dolfijn kan fluiten, piepen, en het welbekende klakkende geluid kan voortbrengen.
http://www.pretparken.be/nl/info/zoo/dieren/zeeleeuw.asp
Zijn impresario, Milton Santini, richtte een standbeeld op voor Nat, alias Flipper de dolfijn.
De Standaard, 1995
Liever leest hij populair-wetenschappelijke werkjes over het gevaar van kernafval, de sonar van dolfijnen, de ontbossing van de Amazone.
Kees van Beijnum, De vrouw die alles had, 2002
