klein diertje op planten.
klein diertje behorende tot de biologische superfamilie Aphidoidea dat afhankelijk van de specifieke soort een groene, grijze of zwarte kleur heeft en dat leeft van plantensappen door deze met zijn zuigende monddelen uit plantenbladeren te zuigen.
Kan in het enkelvoud zowel een individueel diertje aanduiden, maar kan ook als verzamelnaam voor de superfamilie of een soort bladluis als geheel worden gebruikt.
Voorbeelden:
De superfamilie van de bladluizen omvat 2 tot 3 mm lange insectjes, zacht en peervorming, en met een kleine kop. Op hun achterlijf hebben ze twee wasklieren in de vorm van buisjes. Bladluizen voeden zich met plantensappen, die ze met hun zuigende monddelen uit het blad halen.
http://www.detuingids.be/pages/list.asp?cat=2, 2003
Er was dat jaar veel bladluis geweest en de wind floot door de gaten die zij in de bladeren hadden gevreten.
Douglas Coupland, Alle families zijn psychotisch, 2001
Tuinmieren komen in heel Nederland voor in diverse soorten. Hun nesten vindt u in zandgrond en, gelukkig, meestal buitenshuis onder straattegels, maar ook onder bijvoorbeeld omgekeerde bloempotten [...]. Buiten verzamelen ze honingdauw, het afscheidingsprodukt van bladluizen en eten ze soms ook kleine insecten.
http://www.ongedierte.nl/, 2000
Bladluizen en andere zuigende en vretende insecten, maar ook schimmels, houden van jong, sappig en week groen.
De Standaard, 1996
De groep bladluizen vormt een grote groep van insecten die allen tot de orde van de snavelinsecten behoren. Bladluizen hebben een ingewikkelde levenscyclus. Zo kan een volwassen luis zowel gevleugeld als vleugelloos zijn. Daarnaast is een luis normaalgesproken levend barend. Alleen voor de overwintering zal een luis eitjes leggen waaruit in het voorjaar de nieuwe luizen komen.
http://www.detuingids.be/pages/detail.asp?Id=1002
