teken dat door de fabrikant van gouden en zilveren werken op de voorwerpen wordt geslagen alvorens deze aan het waarborgkantoor voor onderzoek en stempeling worden aangeboden. Iedere werkmeester bezit zijn eigen meesterteken dat tevoren goedgekeurd is.
Als meesterteken diende van oudsher bij voorkeur een sprekend teken, bijv. een pot voor een man die Pot heette, een koe voor iemand die Bontekoe heette, enz. In de 18de eeuw ziet men daarvoor in de plaats meer de initialen gebruikt worden, soms in een ovaal, maar meestal in een rechthoekje geplaatst. Tijdens de Franse overheersing werd in Nederland hiervoor in de plaats een ruit voorgeschreven.Op tinnen voorwerpen bestaat het meesterteken gewoonlijk uit de initialen van de tinnegieter; het tinmerk bood dus minder garantie dan het zilvermerk. In de 16de eeuw werd het meesterteken samengevoegd met het kwaliteitsmerk.
