(Fr., verloren was-techniek), oudste en nog steeds meest gevolgde methode om stukken van grotere afmeting in metaal te gieten. Hierbij gaat men uit van een vuurvaste, gewapende kern, meest van klei vervaardigd, waaromheen een figuur in was gemodelleerd wordt en wel zo dat de waslaag overal zoveel mogelijk gelijk van dikte is.
In de aldus ontstane kleimantel wordt een aantal kanalen aangebracht die dienen als uitlaatkanalen van lucht en was. Bij het verhitten van de vorm smelt namelijk de was, die aldus kan ontsnappen. Tussen vorm en mantel die door bronzen staafjes op hun plaats worden gehouden, komt een holte vrij die vervolgens door het ingegoten vloeibare brons wordt ingenomen. Na afkoeling van het metaal wordt de kleimantel weggebroken en komt het dunwandige brons te voorschijn. Hlet oorspronkelijke model gaat bij dit procédé verloren. Wanneer het gieten mislukt hetgeen nogal eens gebeurt dan is het model en dus het werk van de kunstenaar verloren. Grote beeldhouwwerken als bronzen ruiterstandbeelden plegen in stukken te worden gegoten.
