(Eng.), bij antieke klokken veel voorkomend lantaarnvormig uurwerkgestel, bestaand uit een boven- en onderplatine, verbonden door vier platinepolen of pilaartjes. De raderen van gaand en slagwerk zijn in drie afzonderlijke, platte stijlen vervaardigd.
Bij de lantaarnklok werd het gestel voorzien van deuren, zodat het tevens kon dienen als klokkast. De birdeage frame-constructic wordt ook aangetroffen bij staande klokken, hoewel het uurwerk daar al spoedig tussen verticale platines werd gemonteerd. Van eenzelfde constructie is het uurwerkgestel van de Friese stoeltjesklok en Zaanse klok. In de 19de eeuw werd het birdeage frame ook veel toegepast bij goedkopere uurwerken, bijv. bij provinciale staande klokken en Schwarzwalder Uitren. Ofschoon de Nederlandse taal voor dit type constructie de term ‘lantaarn' voorhanden heeft bedient men zich in de regel van de tot 'birdeage' afgekorte Engelse term.
