Superlatief is een grammaticale term die wordt gebruikt om de hoogste of meest intense graad van een eigenschap of kwaliteit uit te drukken. Het wordt vaak gebruikt om te vergelijken tussen drie of meer dingen of personen.
In het Nederlands worden superlatieven gevormd door een uitgang aan het bijvoeglijk naamwoord toe te voegen, meestal -st of -ste. Bijvoorbeeld, "snel" wordt "snelst" in de superlatieve vorm, en "groot" wordt "grootste".
Een voorbeeldzin van een superlatief is: "De Mount Everest is de hoogste berg ter wereld." In deze zin wordt de hoogste graad van hoogte uitgedrukt door het gebruik van het bijvoeglijk naamwoord "hoogste" in de vorm van een superlatief.
