Mutisme is een aandoening waarbij iemand geen spraakgeluiden produceert, ondanks dat er geen lichamelijke beperkingen zijn die het spreken verhinderen. Mutisme kan van tijdelijke aard zijn, zoals selectief mutisme bij kinderen in sociale situaties, of het kan een symptoom zijn van een onderliggende medische of psychologische aandoening.
Er zijn verschillende vormen van mutisme:
* Selectief mutisme - dit komt meestal voor bij kinderen en wordt gekenmerkt door het onvermogen om te spreken in bepaalde sociale situaties, zoals op school, in sociale bijeenkomsten of in het openbaar. Kinderen met selectief mutisme kunnen wel spreken in vertrouwde omgevingen, maar ervaren angst en terughoudendheid in andere situaties.
* Psychogeen mutisme - dit type mutisme wordt veroorzaakt door een psychologisch trauma, zoals een traumatische gebeurtenis, emotionele stress of angststoornissen. Het kan ook voorkomen als reactie op bepaalde psychiatrische aandoeningen.
* Neurologisch mutisme - dit wordt veroorzaakt door schade aan de hersenen als gevolg van letsel, een beroerte, tumor of andere neurologische aandoeningen. Neurologisch mutisme kan tijdelijk of permanent zijn, afhankelijk van de ernst van de hersenschade.
* Elektief mutisme - deze vorm van mutisme kan voorkomen bij mensen die ervoor kiezen om niet te spreken als een vorm van protest of zelfexpressie.
Behandeling van mutisme is afhankelijk van de oorzaak ervan:
* Voor selectief mutisme kan gedragstherapie en begeleiding nuttig zijn.
* In het geval van psychogeen mutisme kan psychotherapie worden gebruikt om onderliggende psychologische problemen aan te pakken.
* Bij neurologisch mutisme kan de behandeling gericht zijn op het beheersen van de onderliggende aandoening en het herstellen van het spraakvermogen.
