Een Maharadja is de titel voor een koning of vorst in India, vooral gebruikt in de tijd van het Britse Koloniale India.
Het woord "maharadja" komt oorspronkelijk uit het Sanskriet (maharaja) en betekent "grote koning" of "grote heerser". De macht van een maharadja varieerde sterk, afhankelijk van de regio en de tijd, maar velen beheerden grote rijken of gebieden en hadden een groot aantal onderdanen.
Veel maharadjas waren ook belangrijke politieke en militaire leiders en hadden meer macht dan de Britse functionarissen in India. Na de onafhankelijkheid van India in 1947, verloren de meeste Maharadjas hun politieke macht en landbezit.
