Hypoxie verwijst naar een toestand waarin het weefsel of de organen in het lichaam onvoldoende zuurstof krijgen. Het treedt op wanneer er een tekort is aan zuurstof in de omgeving, een verminderde zuurstoftoevoer naar het bloed of een belemmering in de zuurstofopname door de cellen.
Er zijn verschillende vormen en oorzaken van hypoxie. Een veelvoorkomende vorm is hypoxemische hypoxie, waarbij de zuurstofconcentratie in het bloed te laag is. Dit kan optreden bij longziekten, ademhalingsproblemen of hoogteziekte op grote hoogten.
Daarnaast kan ischemische hypoxie optreden wanneer de bloedtoevoer naar een specifiek weefsel of orgaan wordt beperkt, bijvoorbeeld door een verstopping van een bloedvat. Dit kan leiden tot zuurstoftekort en schade aan het betreffende weefsel.
Andere vormen van hypoxie omvatten anemische hypoxie (veroorzaakt door een verminderde capaciteit van het bloed om zuurstof te vervoeren, bijvoorbeeld bij bloedarmoede) en histotoxische hypoxie (waarbij de weefsels de beschikbare zuurstof niet effectief kunnen gebruiken als gevolg van giftige stoffen of medicijnen).
Hypoxie kan variërende symptomen veroorzaken, afhankelijk van de ernst en de duur ervan. Veelvoorkomende symptomen zijn kortademigheid, een snelle hartslag, vermoeidheid, duizeligheid, verwarring en blauwachtige verkleuring van de huid en lippen (cyanose). Ernstige of langdurige hypoxie kan leiden tot schade aan organen en weefsels, inclusief de hersenen en het hart.
Medische behandeling is meestal gericht op het herstellen van een normale zuurstoftoevoer naar het lichaam en het behandelen van de onderliggende oorzaak van de hypoxie.
